W San Francisco jest wieczór ósmego listopada dwa tysiące szesnastego roku. Nazajutrz Amerykanie obudzą się z nowym prezydentem. Nie tym, którego wymarzyła sobie większość Kalifornijczyków. Nie tym, na którego liczył cały liberalny świat. Następnego dnia na ulicach San Francisco będzie słonecznie i bardzo cicho.
W środę popołudniu w okolicznej kawiarni unosi się aromat kawy i rozczarowania. Moja sąsiadka zagaduje mnie na temat nowej rzeczywistości. Jest w szoku. Mówi spokojnie, mając nadzieję, że ktoś pomylił się przy liczeniu głosów. Opowiadam jej o powyborczej sytuacji w Polsce. Trochę się śmiejemy. Trochę smucimy. W końcu ustalamy, że od dzisiaj kawę należy zastąpić winem.
Moje wakacje mają się ku końcowi. Jeszcze raz odwiedzam Chińską Dzielnicę. Jadę rowerem przez Golden Gate Bridge. Jem ostatnią porcję frytek. Oglądam ostatni zachód słońca nad zatoką. Po raz ostatni zasypiam na amerykańskiej ziemi, mając nadzieję, że to jednak nie ostatni raz kiedy tu jestem.
***
It is the evening of the eighth of November two thousand sixteen in San Francisco. The next day the Americans will wake up with the new president. Not the one the majority of Californians dreamt of. Not the one the liberal world was hoping for. The next day, it will be sunny and very quiet on the streets of San Francisco.
On Wednesday afternoon, in a local cafe, the aroma of coffee and disappointment wafts over. My neighbour talks to me about the new reality. She is shocked. She speaks quietly, hoping that someone made a mistake when counting the votes. I tell her about the post-election situation in Poland. We both get a little bit upset. We also laugh. In the end, we decide that, from now on, coffee should be replaced with wine.
My holidays are about to end. I visit Chinatown once again. I cycle across the Golden Gate Bridge. I eat the last fries. I watch the last sunset over the bay. The last time I fall asleep on American soil, hoping that it is not the last time I am here.
imfinemum 